Montanhas d’òc, es ora d’acceptar l’autre!

Corriá l’an 1989, lo MAO (Movement Autonomista Occitan) fasiá son congrès, lo darrier, puei de dissouguèc. Decidiguèc de despassar las ideologias (èran los ans de la fin de las ideologias, la Muralha de Berlin tombèc un pauc pus tard) e de dobrir una Assemblada de las Valadas Occitanas, una assemblada de propòsta. Un pauc coma, creo ieu, çò que voudriá èsser aüra l’Assemblada Occitana Valadas. Un pauc la contunhacion d’aquela experiéncia, dirio. Rèsta, aüra coma abans, lo drama d’una montanha occitana abandonaa a ela mesma. Que non s’avisa pas, dins las paucas armas restaas, que son de mens en mens, d’aver un esplendor e una potencialitat inexprimia. O an comprés los alemands en Val Maira, e esperam qu’o comprengan en Val Vermenanha en veent los “soís” que son a s’installar. Sabèm que serà pas un chambiament brèu. La mentalitat es genetica, coma la timiditat a la rintraa. E totun la contaminacion es la sola via, per créisser, per maürar ensems. Per chambiar e, al fons, per reViure. Finalament.

Mario Dalmasso, conselhier comunal a Robilant

Fòto — Auba dins la Val de las Meravilhas, a Tenda.